"Sunt apud nos cogitationes liberae in foro interno, constrictae tamen in foro publico. Quoniam in re publica nostra per regem non licet historicum quoddam factum ex officio approbatum ad incertum revocare, in dubio ponere, quin etiam negare, et cum omnis dissensio aperte declarata iudiciis severe puniatur, haereticam opinionem coram publico diligenter dissimulare oportet. Si quis nihilominus pervestigationibus omni studio peractis factum approbatum maxime dubium esse videt et veritatis gratia incorruptam rerum fidem collegas eruditos celare non vult, opinionem suam publicare non potest nisi abscondito modo. Itaque lingua doctorum antiquorum abutens statuo interclericos (quos quod sequitur obsecro, ut vulgus celent): Ego quidem illud iudaeorum gentis excidium, ratione institutum et in 'castris extinctionis' gaso pernicioso methodice peractum, veram fabulam esse nego. Sed documentorum et argumentorum scholae revisionisticae ratione habita haud scio, an hoc verum sit. Dixi quod sentio. Unica cura veritas; neminem in dubitationem inducere, neminem laedere cogito. Sol lucet omnibus, attamen non cuivis laïco contingit adire Corinthum. Quandoquidem vulgus vult decipi decipiatur!"
ドイツが検閲を行なうにあたって最初にとった措置は、本やパンフレットをブラックリストに載せること、その「目録の作成」であった。「目録作成」を担当しているのは、青少年有害メディア連邦校閲局(Bundesprüfstelle für jugendgefährdende Medien, BPjM)であり、この校閲局は裁判所や政府の命令なしで、どのメディアを目録に入れるかを決定できる。目録に掲載されると、ブラックリストに載った本を宣伝することも、18歳以下の青少年に売ることも、利用可能とすることもできなくなる。事実上、このような本は公共用には存在しなくなり、その存在を知ることができるのは、私的な手段を介してか、校閲局の公表している「報告書」にある目録リストを介してだけとなる。今日まで、このリストには、数千の印刷物、オーディオ・メディア出版物、ビジュアル=オーディオ・メディア出版物が掲載されている[48]。